ကားေတြက
ငါ့ကို ေက်ာ္တက္သြားၾကတယ္
လ, မရွိပါ
ကုန္းေပၚတက္ၿပီးရင္
ကုန္းေပၚကေန ဆင္းရတယ္ (ဘ၀လား)။
လြန္ခဲ့တဲ့ ရက္သတၱပတ္ကို သတိရတယ္
လမ္းတစ္ဖက္က အၿပံဳး
လက္ယက္တြင္းေလးဆီ
ငါ့အခ်စ္ေတြ ပံုေပးခဲ့တဲ့
လြန္ခဲ့တဲ့ ရက္သတၱပတ္ဆီကိုေပါ့ ။
ငါက
အခု လမ္းတစ္ဖက္မွာပါပဲ
ေရဒီယိုဖြင့္ နားေထာင္တယ္
စာအုပ္ေကာင္းေတြ ရွာဖတ္တယ္
အလကားပဲ
ဘာတစ္ခုမွ ေခါင္းထဲမေရာက္ခဲ့ဘူး
ေၾသာ္ ..
ငါ့ေသြးေၾကာေပၚ တရြရြ
မင္းနာမည္။
ကားေတြက
ငါ့ကို ေက်ာ္တက္သြားၾကတယ္
ေခြးေလ ေခြးလြင့္ေတြပဲ နားေအးတယ္
ေတြ႔ရာအိပ္ ေတြ႔ရာစား
လမ္းတကာ လွည့္လည္ၿပီး
႐ိုးသားသူေတြကို ထိုးထိုးေဟာင္လို႔ ။
ငါ့သူငယ္ခ်င္းေတြကို လြမ္းတယ္
ဒီလမ္းမေပၚ
သူတို႔ ေလွ်ာက္ခဲ့ဖူးၾကတာေပါ့
ဆံပင္ရွည္ေတြ တလႊားလႊားနဲ႔
ဂ်င္းေဘာင္းဘီေတြနဲ႔
မူးေအာင္ေသာက္ပစ္လိုက္တဲ့ ညေတြနဲ႔
သူတို႔ဘ၀
သူတို႔ ညေနေတြလည္း
ပုရြက္ဆိတ္ အကိုက္ခံရတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေတြလို
ေယာင္ကိုင္းတင္းမာ ခံရခက္မႈေတြနဲ႔ ။
ကားတြက
ငါ့ကို ေက်ာ္တက္သြားၾကရဲ႔
အိပ္ငိုက္ေနတဲ့ အလင္းဆိုင္ေလးကို
ငါ ျဖတ္ခဲ့တယ္
တိတ္ဆိတ္ညဟာ
ဘာကို ဆာေလာင္ေနတာလဲ
ငါ့ေျခေထာက္ေတြဟာ ေလးလံလို႔။
သီခ်င္းသံ ၾကားရတယ္
သီခ်င္းသံ မအိပ္ေသးပါ
သီခ်င္းသံ လမ္းေလွ်ာက္ေနတယ္။
တဒုတ္ဒုတ္နဲ႔
ေျဗာင္းဆန္ေနတဲ့ ေထာ္လာဂ်ီတစ္စီးက
ညကို ကိုင္ေဆာင့္ ထြက္ေျပးလို႔။
လမ္းေပၚမွာ
အေမွာင္ကို တစ္ထပ္ၿပီးတစ္ထပ္
ငါ တိုး၀င္လို႔
အေမွာာင္ဟာ တစ္ထပ္ၿပီးတစ္ထပ္။
ေရွ႔ကိုက္ ၁၀၀ မွာ
ရထားသံလမ္းဂိတ္ရွိတယ္။
ရထားက ငါ့ကို ျဖတ္သြားတာပဲ
ငါ့ေရွ႕ ရထားေပၚကလူေတြဟာ
ဆြစ္ဇာလန္ကို သြားၾကမွာလား
ရထားလြန္သြားေတာ့
အခ်က္ေပးေခါင္းေလာင္းသံဟာ ျမည္ဆဲ
ညဟာ ျမည္ဆဲ ။
“ယံုၾကည္မႈ ဆိုတာ
လွမ္းေခၚလည္း အခ်ည္းအႏွီး ျဖစ္တတ္တယ္”။
“အခ်စ္ဆိုတာ
မီးခိုးထြက္တဲ့ စက္တပ္ယာဥ္ပဲ” ။
အဲသလို ငါေတြးပစ္လိုက္တဲ့ ညေပါ့ ။
“နာက်င္ညေနလမ္း” ကဗ်ာကို
စိတ္က်က်နဲ႔ ေရးျဖစ္မယ့္ ညေပါ့ ။
ကားေတြက
ငါ့ကို ေက်ာ္တက္သြားၾကတယ္
ညဟာ ေအးစက္ေတာင့္တင္းေနဆဲ
လူေသေကာင္လို ။
ငါ့စိတ္ကူးေတြ
ေယာင္း၀ါး၀ါးညထဲ
လိမ့္က်ေနခဲ့တာ ၾကာေပါ့ ။
ေပ်ာ္ရႊင္ဖို႔ဆိုတာကို
ငါရပ္တန္႔ေနမိခဲ့တာ ၾကာေပါ့။
ငါ လြတ္ေနတယ္
ငါ သြားရင္း သြားရင္း ရပ္တန္႔ေနတယ္ ။
အလုပ္သမားေတြ
ကိုယ့္အသက္ကို ၿမဲၿမဲကိုင္ၿပီး
ေမာပန္းတႀကီး အိမ္ျပန္လာၾကသလို
ငါ့ အိမ္ကို ျပန္လာခဲ့တယ္။
လမ္းေပၚမွာ
အေမွာင္ကို တစ္ထပ္ၿပီး တစ္ထပ္
ငါတိုး၀င္လို႔
အေမွာင္ဟာ တစ္ထပ္ၿပီး တစ္ထပ္ ။ ။
ေအာင္ႏွင္းသစ္
No comments:
Post a Comment